Het gaat wel lekker met het meer willen schrijven, helaas was de laatste al weer even geleden maar dat heeft ook wel een reden. Ik denk dat ik nog nooit zo lang heb moeten herstellen van een griep dan nu, deze was echt hardnekkig. Vijf à zes weken geleden kreeg ik het en eerlijk gezegd, ik ben qua energie nog steeds niet op hetzelfde niveau.
De griep die ik had was ook zo gek, het was bijna elke dag anders. twee dagen lang het eerst koud hebben en dan weer warm, daarna last van de van de keel en zo kwam dus elke weer iets anders. Ik dacht er na een week wel weer te zijn maar liep eigenlijk als een dood vogeltje rond. Mijn conditie was helemaal weg, traplopen kon ik niet door een minuut uit te hijgen. Ik had natuurlijk meteen een coronatest gedaan maar die was negatief, dus dacht ik ben zo weer hersteld. Dat viel wel even vies tegen. Na een week ben ik maar naar de huisarts geweest want ik leek alleen maar achteruit te gaan. Ik was gewoon helemaal op. Alles was ik moest doen, denk aan de was koste mij zoveel energie dat ik het liever niet deed. Maar je kan natuurlijk niet met alles wachten dus als ik iets ging doen nam ik maar iets te eten om een beetje energie te hebben.
Het ergste vond ik nog wel dat ik na het sporten, wat ik al korter deed en op denk ik 50% van het normale, ik helemaal niks meer kon. Ik lag op bed met mijn telefoon op het matras of op de dekens en mijn armen kon ik niet eens ophoog houden. Dit duurde maar 1 dag, wel nog wat een zwaar gevoel in de armen maar die week erna was heeel erg. Ik heb wel een week lang zo’n vermoeid lijf gehad dat autorijden niet eens goed lukte. Twee handen aan het stuur houden was soms best een uitdaging. Ik ben toen ook niet weer gaan sporten want deze reactie was zo heftig. Na een week nam de vermoeidheid wat af. Maar ook ben ik, zeker op advies van mijn personal trainer, naar de huisarts gegaan. Ik moest bloedonderzoek doen, met de hoop dat daar wat uitkwam. Want ik zat mezelf zo in de weg… Gelukkig was dat zo. Een beetje ontstekingswaarde maar niet genoeg om er iets voor te geven en een te lage waarde aan foliumzuur. Nog geen tekort gelukkig maar dit verklaarde wel het geen energie hebben. Het andere niet maar hopelijk werkt het. Zolang ik niet teveel dingen doe die echt fysiek veel energie vragen lijkt het de goede kant op te gaan. Eindelijk.
Dus het is nu hopen, hopen dat het herstel nu echt gaat beginnen en ik ook gewoon het sporten echt weer kan gaan oppakken. Elke keer weer een stapje meer, en dat is heel veel geduld moeten hebben. Ik heb inmiddels ook wel een beetje geaccepteerd dat ik in huis niet alles op orde heb, want mijn energie is soms best kostbaar. Geaccepteerd dat mijn lichaam gewoon soort van K.O. is geweest en nu op de weg terug is naar een nieuw gevecht. En dan hopelijk niet weer zo’n grote tegenstander.
Pen and Paper life 
Plaats een reactie