Voor alles een eerste keer

Daar ga ik dan, mijn allereerst blog. Ik ben Julia, negentien jaar en ik woon in Leeuwarden. Ik ben derdejaars student Pedagogiek. In mijn vrije tijd ben ik bezig met het schrijven van eigen songteksten op bestaande liedjes, kook/bak ik en kan ik genieten van even niks doen.  Of ik ervaring heb met bloggen, een beetje. Toch vind ik het spannend om dit te publiceren. In de meeste blogs wordt beschreven waar de gehele blog over zou gaan en waarom het de naam heeft die bovenaan de pagina staat.

Laten we met de naam beginnen. Pen and paper, voor mij twee dingen die belangrijk zijn. Voor mijn zijn pen en papier erg belangrijk. Stel je voor, je hebt even een dipje en je hebt geen zin om te praten. Dan pak je pen en papier (wat ik altijd bij me heb) en dan ga je schrijven. Zonder na te denken schrijf je alles op wat je voelt, doet of wat je bezig houdt. In een gesprek is een papier de persoon met wie je praat en jij bent de pen. Een persoon kan meteen reageren op wat je vertelt en kan proberen jou te overtuigen iets anders te denken. Een papier doet dat niet. Het luistert naar wat je zegt/schrijft en zal je niet tegenspreken, zal niet zeggen dat het genoeg is en zal je geen pijn doen (behalve als je je eraan snijdt). Ik heb veel geschreven op momenten dat ik in een dipje zat, notitieblokken vol. Ik wil nu graag mijn verhalen kenbaar maken, laten zien hoe het in mijn hoofd gaat en vooral er een positieve draai aangeven als het negatief geladen is.

En dan wat ik zal gaan vertellen in verschillende blogs en wat ik hiermee wil bereiken. Ik zal gaan schrijven over de doelen die ik voor mezelf heb gesteld, wat mij motiveert. Welke successen ik heb gehaald, bijzondere dingen die ik mee heb gemaakt en vooral hoe dat heeft gevormd tot wie ik nu ben. Daarnaast zal ik ook gaan schrijven over cliché dingen zoals liefde, studie, vrienden/ familie en  ga zo maar door.

Ik ben besloten meer te gaan schrijven tijdens over mezelf na de tussenevaluatie van mijn stage. Ik loop stage in het praktijkonderwijs als leerlingbegeleider. In het begin van het jaar was ik nog onzeker en vond ik het moeilijk om mijn zekerheden los te laten. In de tussenevaluatie is gebleken dat ik mezelf enorm heb ontwikkeld, dat het kleine, onzekere meisje steeds meer op de achtergrond komt. Maar ook dat ik kritisch voor mezelf ben. Ik mag fouten maken, daar is niks mis mee want ik ben niet meteen slecht als ik een fout maak. Door me meer te focussen op de behaalde successen hoop ik steeds meer een professional te worden, iemand die zeker in haar schoenen staat, die haar grenzen kent en weet om te gaan met teleurstellingen. Door hier meer over te schrijven wil ik dit bereiken. In eerste instantie doe ik het voor mezelf maar positieve reacties van anderen zouden mij ook goed doen. Ik haal het masker weg die ik bij me draag en laat de ware ik zien, met de hoop dat die een beetje oke is.