Werkloos!?

Ja de titel zegt het al, ik heb geen werk meer. 30 Juni 2014 ben ik begonnen bij de Albert Heijn XL in Leeuwarden als vakkenvuller. Mijn eerste echte baantje. Ik ben eerst op gesprek geweest voor caissière maar dat was niet wat ik graag wilde. Mijn sollicitatiebrief is doorgegeven aan afdeling houdbaar en ben daar toen aangenomen. Ik heb wel zelf moeten bellen want de desbetreffende teamleider was het vergeten. Ik ben begonnen op cluster 1 (buitenlandse producten), naar cluster 2 (groenteconserven), cluster 3 (koekjes en koffie) en geëindigd op cluster 4 (drogmetica) en box (sokken, bakproducten enzovoorts). Daarnaast was ik nog bijdraaier voor kassa, voor als het weer eens druk is. Ik was overal inzetbaar en hierdoor kon ik in de eerste paar jaren veel werken. Het vakkenvullen werd inmiddels zo normaal dat je je doelen verstelt. In plaats van op tijd klaar zijn, eerder klaar zijn en de teamleiders hiermee verrassen, steeds sneller spiegelen of zo netjes mogelijk proberen te sorteren.

Ik weet niet wie wel en niet weet over hoeveel blessures ik heb gehad maar op het werk stond ik bekend als een stuntelaar. Ik heb al een aantal jaar problemen met mijn pols, wat uiteindelijk ‘gediagnostiseerd’ is met midcarpale instabiliteit (pezen werken niet goed waardoor de spieren constant moeten werken en overbelast raken). Om de paar maanden droeg ik een brace waardoor ik minder goed kon werken. Ik heb een paar weken niet mogen werken omdat ik rust moest houden maat uiteindelijk kom ik altijd weer terug. Ik heb een paar keer gewerkt met een blessure, terwijl dat eigenlijk niet verstandig was. Als ik echt niet kon werken dan belde ik op en was de eerste reactie, wat is er nu weer aan de hand? Misschien moet ik daar niet al te trots op zijn maar ik heb wel veel blessures gehad.

Soms nam ik iets teveel hooi op mijn vork. In vakanties werkte ik soms tien dagen achter elkaar, het verdient goed maar je wordt er heel moe van. Ik ben een ochtend mens geworden doordat ik veel in ochtenden moest werken, al was ik wel blij als het eerste uurtje er geen klanten waren of ik in het magazijn stond. Ik deed dingen die ik eigenlijk lichamelijk niet mocht doen maar ik wilde niet de hele tijd om hulp vragen. Ik zie een heel erg groot verschil met het meisje die haar eerste werkdag ging werken en de vrouw die haar laatste werkdag draaide. Ik ben zelfstandiger geworden, beter geworden in mijn werk en heb creatieve ideeën bedacht die ervoor zorgen dat je sneller kan vakkenvullen.

Eén uitvinding is de loopband die aan de beide zijkanten van een pad liggen. Hierdoor hoef je niet steeds te lopen of kost dat je minder energie. Je hoeft er alleen maar op te gaan staan en je gaat vooruit. Helaas is deze nooit verder gekomen dan puur het idee. Een ander idee was de manier waarop ik spiegelde. Door een bepaalde techniek kon ik in een paar seconden bij de onderste plank naar de bovenste plank, maar dit idee is geheim. Ik daag de rest uit om dit na te doen (emoticon).

Ook al vind ik het niet erg om na bijna vier jaar te moeten stoppen, toch ga ik een aantal dingen missen. Ten eerste de lieve kinderen die nieuwsgierig zijn naar wat voor werk ik doe, waarom ik een oortje in heb of gewoon heel lief naar me lachen. Als ik op een dag geen lach heb gekregen van een kindje dan is de dag niet geslaagd. Ook ga ik missen dat ik iets moet, bijvoorbeeld eerder eten omdat je moet werken. Het is een soort van manier van leven geworden dat je een bepaalde dag eerder eet en dat valt nu weg. Ik heb van een aantal goede collega’s afscheid moeten nemen. Ik was bijvoorbeeld onderdeel van het dreamteam. Dit team bestond uit 3 meiden die op cluster 4 en box werkte en ook kassabijdraaier waren. Eén ervan is al een tijdje weg maar de andere moet ik nu in de steek laten, al werken we nooit meer samen. Het mooie van alles is dat ik vrienden heb overgehouden van het werk, vrienden die ik ook naast het werk zie.

Ik ga de momenten missen wanneer ik veel plezier had, de zondagen, het sorteren en de vroege morgens waarvan de helft van de werknemers nog slaapt of een kater heeft. Elke zondag roept één teamleider op een creatieve manier om dat we alles op moesten ruimen en werden er geluiden gemaakt die niemand anders na kan doen. Tijdens het sorteren was het vaak erg gezellig. En over de vroege morgens, ik denk dat de meesten daar wel een beeld bij hebben.

Ik denk dat ik bijwerkingsverschijnselen zal krijgen nu ik niet meer hoef te werken. Ik had al de neiging dingen recht te zetten in andere supermarkten, dit zal denk ik alleen maar erger worden. Ik deed heel veel stappen op het werk, nu moet ik een andere manier vinden om te bewegen, iemand ideeën?

En dan: de toekomst. Voor het eerst in vier jaar ga ik echt vakantie vieren, lekker doen wat ik wel en niet hoeven na te denken wanneer ik moet werken. In de tussentijd zal ik gaan lenen en me focussen op mijn studie. De tijd die ik aan werken besteed zal ik nu kunnen besteden aan verslagen, muziek, tentamens en ga zo maar door. Als ik de kans krijg om iets te doen wat ik graag wil dan pak ik die kans (ook op het gebied van baantjes). Ik wens iedereen nog een hele leuke tijd bij de Albert heijn, we will meet again! (Moet toch af en toe boodschappen doen)