In een weekje weg beleef je natuurlijk meer dan alleen een heenreis, alcohol en sterke armen. Ik heb natuurlijk ook gewoon lekker in de zon gezeten (5 van de 7 dagen), ik heb wel is waar drie boeken uitgelezen en genoten van de vrijheid die je hebt op vakantie. Ook zijn we erop uit geweest, bij wat middelmatig weer want ik wil niet als een vampier thuiskomen. Dus hier ga ik dan, wat heb ik allemaal gedaan?
…………………………………….
Zoals ik al zei, we zijn er op uit geweest. En dat is in Turkije een best avontuur. Je begint al met wat trek je aan, korte broek? De lucht is best donker dus moet ik een jas mee? Na dit obstakel te hebben gehad ga je naar de bus, dat is geen zitbus maar een sta bus. Voornamelijk sta plaatsen, top met hoe ze daar rijden. Een kaartje kostte maar 2 euro, heen en terug. Lopend was het meer dan vier kilometer en dat is lopend nou niet echt te doen met de wegen die ze daar hebben. Je moe of op de weg lopen en constant opletten, of op allemaal putdeksels lopen met allemaal spleten erin. Dus hup in de bus. Ik wist dat ze daar niet ‘normaal’ kunnen rijden maar soms dacht ik echt dat het mijn dood zou worden.
We zijn twee keer naar het centrum geweest en op de terug van de eerste keer toen dacht de lieve busmeneer om spontaan te gaan stoppen, ja en toen schoot me knie naar voren maar me voet bleef staan. Resultaat dat ik weer last van me knie had. Ik dacht dat ik dit had gezegd tegen me ouders maar blijkbaar is het niet goed overgekomen. Ik was zo chagrijnig en had best wat pijn dat ik niet te genieten was. De tweede keer dat we naar het centrum gingen was het nog niet over, dat was 2 dagen geleden. Nu kwam ik met een missie, ik wilde het Original Adidas T-shirt in het geel en een trui, als het lukte ook nog een beurs (en voor de niet friezen, dat is een portemonnee). Waar we nu heen gingen was 100x keer zo groot vergeleken waar we waren geweest. Ik vond al aardig snel mijn shirts en natuurlijk was er een aanbieding waardoor ik ook met een roze naar huis ben gegaan. Ook heb ik mijn trui gevonden, bordeauxrood van Adidas. Natuurlijk nep want ik had niet een heel groot budget voor deze vakantie. Na vele winkels af te zijn gelopen en toenemende pijn in de knie kwam ik eindelijk bij een winkel, daar lag die dan, mijn toekomstige beurs!
Die beurs, dat is een heel verhaal. Ik heb zo’n standaard beurs, super praktisch maar kapot aan het gaan en al 4 jaar oud denk ik. Dus toe aan een nieuwe. Ik wilde een gele, Ik ben echt geelfan geworden ofzo. Het begon met 1 vestje en werd een collectie van inmiddels 5 kledingstukken… Oepss! Maar verder. De beurs most kleiner zijn dan die ik had, een mooier motief en opvallend. Nou dat is een hele optie zeg ik je. Er waren genoeg beurzen te vinden, maar niet mooi genoeg. Ook al zijn ze maar 5 euro, die wilde ik niet. En wat ik mooi vond was heel erg duur (lees 100 dollar). Dat is niet wat ik wilde betalen dus toen alle hoop weg was stapte ik samen met mijn ouders een winkel binnen en ja daar lag hij. Hij was origineel 45 euro, voor mij 35 maar daar trap ik niet in. Echt leer, de perfecte kleur en precies wat ik wil. Na 10 minuten vroeg hij wat ik wilde geven en ik zei 20 euro, na wat twijfeling bij de eigenaar zag ik een knik, afdingen gelukt.
En alsof vorige terugweg nog niet erg was, deze keer had ik de hele tijd een deur die in mijn rug knalde. Bus stampvol en eigenlijk konden we er niet in, toch gedaan, slecht idee
Oja en het ergste was nog wel dat mijn uiterlijk uniek was in Turkije en ik blijkbaar Duits leek. Elke blonde vrouw, en dat waren er niet veel, wel echt aangestaard door de koks en andere medewerkers in de eetzaal. Misschien heel normaal maar niet iets wat ik gewend ben. Maar dat ik Duits lijk, dat ging me echt te ver. Elke winkel die we in het centrum inliepen spraken ze ons aan in het Duits, ja dan moet je keihard gaan werken om mij nog iets te willen verkopen. Echt not done, maar dat hadden ze volgens mij wel door. Ik wilde bijna een shirt laten maken met de tekst “I am dutch, not german so speak dutch or English to me!”. Dat aan beide kanten van het shirt en dan hopen dat ze kunnen lezen.
Dat was het denk ik wel, nog één blog over de terugreis, die komt volgende week online. Zoals je kan lezen heb ik me vermaakt. Vooral lekker ontspannen geworden en even niks hoeven te doen, ook wel een lekker. Hopelijk vinden jullie deze blogs leuk, voor mij smaakt het namelijk naar meer (alleen kost vakantie jammer genoeg geld dat ik nu niet heb…)
Pen and Paper life 
Geef een reactie