Most wonderful time of the year

Het is half november en tegenwoordig is het alweer de tijd van het jaar, om als vakkenvuller heel veel pepernoten bij de vullen en in de file te staan onderweg naar winkels voor cadeautjes. En voor degene die echt alles kunnen eten zonder 1 gram aan te komen is het een feest. Al vanaf augustus pepernoten eten, tijdens sinterklaas aan de heerlijke speculaas en gewoon kerstavond kunnen snacken, kerstochtend uitgebreid kan lunchen en je twee dagen je helemaal vol kan eten. Voor degene die dit niet kunnen, die hebben soort van pech.

……………………………………

Ik ben zo’n iemand die dat niet kan, heb gelukkig wel voldoende discipline om dan ook niks te nemen. Ik heb nog niet eens 1 pepernoot gehad (en ook geen kruidnoten, maar deze smaken toch niet echt), ik heb een kerstmenu opgesteld en tuurlijk is dat heel lekker maar ik kook. Hierdoor kan ik me aan mijn dieet houden en ook nog een lekker eten. Maar naast eten doen we deze maanden natuurlijk meer. Iets wat vaak heel spannend is en je echt geluk moet hebben!

Sinterklaas voor volwassenen, oftewel surprises. Het leukste van alles voor de creatieve mensen, niet voor degene die nog net een rondje kunnen knippen uit papier. Vorige week heb ik met de familie lootjes getrokken en ik had zo’n goed idee dat de surprise het gedicht en de cadeautjes in de tas zitten (Julia niet liegen, het gedicht staat nog op de laptop). Ik ga niks zeggen want misschien leest de persoon die op mijn lootje staat wel mijn blog, dan is het natuurlijk geen geheim meer. Maar mensen kunnen het wel vaak zien, oow Julia is weer aan de slag geweest… Ik hoop dat het dit jaar meevalt want het is voor het eerst dat mijn achterneefje een soort van bewustzijn heeft en dingen kunnen opvallen. Ik weet wel, het wordt geen make-up kast, het grote boek van sinterklaas of een computer, dat is me wel iets teveel werk.

Een echt kinderfeest dit jaar, dat is wat ik tenminste hoop. Tegenwoordig is het niet meer hoe ik het ooit heb ervaren. Ik was vorige week op de centrale en hoorde een meisje vragen aan het moeder: “waarom is deze piet wit?”. Het antwoord was dat hij nog niet door de schoorsteen was gegaan en daarom nog wit was. Als opvoeders moet je tegenwoordig excuses bedenken om iets uit te leggen, dit maakt het allemaal wel ingewikkeld. Ik snap dat zwarte piet discriminerend kan zijn, maar ik heb hun nooit ervaren als slecht. Ze brachten mijn cadeautjes en die sint, die bleef altijd maar buiten staan. Mijn ouders zeiden wel eens dat ze een sleutel hadden die op elke deur past, als kind geloof je echt alles.

Morgen is dan de intocht, gelukkig mag de intocht die op tv komt ook gewoon doorgaan. Dit is gewoon traditie van vroeger. Niet dat ik het nu heel erg kijk maar het staat wel op de tv aan, lekker op de achtergrond. Ook ik wil nog wel een terug naar de tijd dat ik echt nog kind was en dat alles mogelijk was, kon dat maar weer eens een keer. Dat je aan je moeder vraagt of je die avond weer je schoen mag zetten bij de kachel en dat er dan een plastic zakje met pepernoten in zit.

…………………………………

Krijg ik nu ook een zakje zout omdat in deze blog mijn nieuwe liedje niet staat??? Ik zal uitleggen waarom. Op de een of andere manier is het erg druk in me hoofd en vergeet ik steeds dingen. Ook hebben me longen het af en te zwaar te verduren door een lekker zwaar hoestje en lijkt het alsof ik soms mijn stem echt kwijt ben. Gelukkig hoef ik niet te praten nu want me keel wordt vet snel droog en dan komt een lekkere hoestbui die niet stopt. Ik hoop deze week hem nog erop te zetten maar heb geduld, het komt helemaal goed!

Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan
Hij brengt ons Sint Nicolaas, ik zie hem al staan
Hoe huppelt zijn paardje het dek op en neer
Hoe waaien de wimpels al heen en al weer.

Zijn knecht (oja, nu piet) staat te lachten en roept ons reeds toe :
Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe! (mag dit nog wel of is dit ook al vervangen)
Och lieve Sint Nicolaas, och kom ook bij mij.
En rij dan niet stilletjes ons huisje voorbij.