De uil

Een teken van wijsheid, van de filosofie. Men zegt ook wel dat je wijzer wordt als je ouder wordt. Dat is heel logisch want je hebt meer levenservaring en meer kennis. Maar als ik een stapje terug doe in de tijd, dan verbaas ik me dat ik toen ook best wijs leek. Ik kon mezelf goed verwoorden, het vertellen was nog moeilijk. Zoals de titel van mijn blog al een klein beetje aangeeft, pen en papier waren toen al belangrijk. Het waren mijn vertrouwenspersonen, ze konden misschien niet praten maar ze hebben me wel geholpen om door te gaan, niet op te geven. Ik heb het allemaal bewaard, daar ben ik blij mee.

………………………………………………

Moet ik me wel volwassener opstellen

Me voordoen als een ouder iemand

Het staat geschreven in mijn hoofd

Gegraveerd in mijn hart

 

Het komt door het verleden

Je stoerder voordoen dan je bent

Maar van binnen weten ze toch wel dat het nep is

Was het wel de moeite waard

 

En wat brengt de toekomst je dan

Zal ik het altijd met me mee dragen

Of blijft het na een tijdje achter me

Souvenirs van het verleden

 

Kan ik me richten op wat er nu gebeurt

Het heden is toch belangrijk?

Of alleen een zijweg

Die mij veel verschillende wegen brengt

 

Hier heb ik nooit een datum bij geschreven, daar heb ik wel een beetje spijt van. Ik denk dat ik dit heb geschreven toen ik veertien was, nog zo jong en dan al zoveel wijsheid. Ik kijk er nu anders tegenaan, ik ben ouder worden en misschien ook wel weer wat wijzer. Mijn ogen worden een klein beetje vochtig, uit een soort van trots maar ook een stuk verdriet. Ik was zo jong maar er was weinig kind meer. Volwassen worden, nu mag ik dat zijn maar een kind hoort nog gewoon kind te zijn. Maar het is ook een stukje trots, blijkbaar was ik toen al heel bewust van het feit dat ik een minder leuk verleden was, terwijl ik er toen nog midden in zat.

Zo gek dat dingen veranderen maar ook een beetje hetzelfde zijn. Ik ben het niet meer eens met mezelf maar er zit nog altijd een kern van waarheid in. Mijn verleden staat niet gegraveerd in mijn hart, het was geschetst en makkelijker uit te vegen. Toen was ‘nep’ doen de moeite waard maar ik heb ervaren dat ooit je niet meer nep kan zijn, dat je toch echt volwassen moet worden door jezelf te laten zien. Je kan je misschien wel volwassener voordoen maar dat is alleen een tijdelijke oplossing.

Wat brengt de toekomst? Nou ik kan voorspellen dat die er mooi uit gaat zien. Ik zal mijn verleden niet altijd bij me dragen, maar het zal altijd deel van mij zijn. Ik haal er nu alleen positieve dingen uit in plaats van te blijven hangen in het negatieve. Het heden is belangrijk, maar het verleden is wel deel van wie je bent dus ‘vergeet’ deze niet.

………………………………………………

Uiteindelijk zijn het tranen van geluk die ik af en toe laat vallen, want ik weet dat er mensen om me heen zijn die weten wat ik kan en waartoe ik in staat ben. Soms heb je gewoon even dat steuntje in de rug nodig, het maakt niet uit van wie dat is. Na deze reis terug in de tijd wordt je weer even op je plek gezet, toen kon ik als soort van helder nadenken. Nu, een paar jaar later, moet je het dan denk ik ook wel lukken.