Een weekend om niet te vergeten?

Afgelopen weekend was echt leuk, gek, historisch en levensgevaarlijk. Het was het vervolg op mijn 21^ste verjaardag, nu vierde ik het met familie. Gek omdat ik veel niet had voorsteld. Historisch omdat we, nou eigenlijk Duncan, het songfestival heeft gewonnen. Alweer 44 jaar geleden was dit voor het laatst, echt applaus! Maar ook levensgevaarlijk zeg ik je. Dat vraagt voor meer uitleg dan één zin denk ik. Veel meer dan één zin.

…………………………………………………..

Laten we beginnen met de verjaardag. In de maand mij zijn veel mensen jarig, leuk voor hun maar hierdoor is het niet altijd druk op mijn verjaardag. Ik weet dit en ik neem er maar een genoegen mee. Ik heb heerlijke taart gemaakt. Vanillebiscuit met een vulling van oreobotercréme, brownies en zelfgemaakt chocochipcookies, met als tussenlaag een 23 cm grote, ronde chocochipkoek. De buitenkant afgemaakt met dezelfde oreobotercréme en chocoladedrips aan de zijkant. Voor iemand die weinig suiker eet is dit heel heftig maar wat was het lekker. Ook het weer was heerlijk waardoor mijn achterneefjes lekker buiten konden spelen of tv konden kijken. Het was gezellig en heb ook echt leuke cadeau’s gehad!

Toen kwam het songfestival, de helft met het gezin gezien en de andere helft met een vriendin. Die avond zouden we op stap gaan en hoe leuk zou het zijn als we dan ook nog zouden winnen. Ik was 100% zeker totdat de vakjury begon met stemmen… dit was best spannend. Terwijl ik me aan het klaar maken was in mijn wc kreeg ik live alles door via een vriendin. Echt top service toch?! Na de jurystemmen zijn we maar naar beneden gegaan met het idee ook meteen naar de stad te gaan maar het werd zo spannend dat we hebben gewacht tot het laatste moment. Met knikkende knieeën op de bank, en een hond die constant blafte omdat iedereen veel te veel lawaai maakte, zat ik te wachten. En jahoor, Nederland wint!!!! Tuurlijk omdat ik die dag mijn verjaardag vierde anders was het nooit gelukt. Neehoor, gefeliciteerd team Duncan, het is jullie gewoon gelukt.

Dat brengt me naar het op staan gaan verhaal. Dit was gek en levensgevaarlijk. Het was een zeer leuke avond met een gratis shotje (Thanks Eva!) en lekker dansjes met Ilse. Het was tot een uur of drie ook nog best wel druk en vooral heel warm. Daarna werd het erg rustig en toen dacht de DJ, waarom zet ik niet gewoon de Snollekebollekes op. Van links en naar rechts… Ik vind dat dus echt geen leuke muziek dus ik ging rustig aan de zijkant staan. De dag erna bedacht ik dat dit een foute keuze is geweest want voor dat ik het wist werd ik door een groep jongen, die in een rondje van links naar rechts zaten te springen, tegen de muur geduwd. Dat zou nog wel mee kunnen vallen maar op die muur was een reling gemaakt voor lege glazen enzo, dit kwam dus keihard tegen mijn rij aan. Een blauw plekje dacht ik dit viel tegen. Dag erna erg veel last van mijn zij en er zaten wat kleine blauwe plekken. Ik kreeg die dag daarna ook pijn bij het ademen en toen heb ik even contact opgenomen met de huisarts.

Die ochtend erna kreeg ik bericht terug en wss zijn dus mijn ribben gekneusd. Dit kan veel pijn doen en dat weet ik inmiddels ook. Zes tot acht paracetamol per dag (ik kan namelijk niet tegen ibuprofen) en vooral rust houden. Omdat het nu goed opschiet met afstuderen moet ik door gaan en hierdoor wordt de pijn erger. Vandaag toch maar naar de fysio gegaan en het in inmiddels ingetapet met prachtige kleuren… Hopelijk helpt dit een beetje want ik ben er nu al klaar mee.

……………………………………..

Dit was het wel denk ik, oja ik het ook figuurlijk een rib uit mijn lijf omdat mijn laptop het hele afstuderen niet meer aankon en toe was aan vervanging. Blijkbaar zijn 80 pagina’s aan tekst veel te veel. Daar gaat weer een maand mijn lening, dankjewel ome duo! Okee tijd om mijn rust te pakken en deze blog af te sluiten. Ik geef jullie allemaal advies mee: ga niet tijdens de snollekebollekes tegen een muur staan. Ren gewoon naar de wc of een andere plek waar je niet tegen iets aan kan knallen!