Twee zwarte dagen

De afgelopen weken ben ik niet heel actief geweest, met een rede. Ik heb geen motivatie kunnen halen uit bloggen omdat ik afscheid moest nemen van mijn grote vriend. Ik heb veel tijd met hem door kunnen brengen waardoor het bloggen even op de achtergrond is gekomen. Jullie hebben na deze nog één te goed en deze komt ook deze week nog online.

…………………………………….

21 Juni 2019, de dag dat de tijd heel even stilstond. De dag dat het afscheid is begonnen. Ik heb weleens gezegd dat pen en papier je beste vrienden zijn maar ik heb gelogen. Een huisdier is je beste vriend. Het troost je, laat je lachen en zorgt ervoor dat je op chilldagen het huis uit moet. Binnenkort moet ik afscheid nemen van mijn grote vriend. Ik wil het niet maar ik weet dat zijn lichaam op is. Ik wil hem niet laten lijden maar wat zal dit een leegte worden…

We moesten vandaag naar de dierenarts vanwege een plek op zijn staart maar helaas zijn we met slechter nieuws thuis gekomen. Hij woog nog maar 28,7 kilo, veel te licht voor een grote hond. Doordat hij veel haar heeft lijkt hij niet zo dun, gelukkig. Maar als hij kort haar had gehad dan was het niet meer aan te zien. Daarnaast is hij 12 jaar (tussen de 80 en 100 in honden jaren) en heeft hij kanker, hartproblemen, nierproblemen en ouderdomsproblemen (doof, blind en stijve spieren). Al een jaar lang weten we dat hij niet heel lang meer te leven had maar nu komt het allemaal wel heel erg dichtbij. Alles gaat nu sneller dan verwacht, misschien wel iets te snel.

Het enige is wat we kunnen doen is de leuke herinneringen blijven onthouden. De momenten dat we om hem hebben gelachen en de momenten waarop we af en toe dachten: waarom doe je dat nou?? Tijdens oud en nieuw heeft hij een keer tegen de bank aan geplast omdat hij geen aandacht kreeg, wij natuurlijk heel erg boos maar wat moet je anders als je te bang bent om naar buiten te gaan. Toen we nog in Britsum woonden heeft hij een keer een giftig zalfje ingeslikt, en ja dat moet operatief verwijdert worden. Ook was hij een keer erg enthousiast en liep bij met zijn bekken tegen een schutting op, die was uit de kom. We hebben het één en ander met hem meegemaakt maar we doen het allemaal uit liefde.

Maar hoe neem je afscheid van een hond die jouw 12 jaar lang bij je is geweest, meer dan de helft van mijn leven. Het is de eerste hond die ik van begin tot eind heb meegemaakt en dat maakt het allemaal erg speciaal. Hem bij je houden, dat is onmenselijk… Nog heel even genieten van de komende week, veel foto’s maken en vooral veel liefde aan hem geven.

…………………………………………..

28 Juni 2019

De laatste dag van zijn leven. Gisteren om half vier kwam het besef. Je zou leeft nog maar 24 uur… Ja dat is even binnengekomen. De hele dag hebben we hem verwent. Veel koekjes, erg veel aandacht en nog een laatste beetje zorg omdat hij het verband van zijn staart had gegeten. Ook heb ik hem voor de laatste keer uitgelaten, zo gek wanneer je je dat bedenkt. Rond half vier kwam de dierenarts en die heeft ons uitgelegd wat er zou gaan gebeuren. Ze werd onthaald met geblaf van de hoofdpersoon van de dag. Hij zal wel denken: ‘waarom ben je hier opeens? Ik kom toch altijd bij jou??’. Eerst kreeg hij de prik om in slaap te vallen. Hij werd elke seconde slaperiger en gelukkig is dit zonder problemen gegaan. Ik heb naast hem gezeten tot en met het tweede prikje, het prikje wat het hart doet stoppen. Jij mag nu heel je leven slapen, lieverd. 15:43. De tijd dat mijn grote vriend naar de hondenhemel is vertrokken. Mijn vader en mijn zus hebben hem weggebracht en in die tijd is er thuis opgeruimd. Niks meer in het zicht hebben anders wordt het afscheid nemen alleen maar moeilijker. Maar ik heb er rust mee. Hij heeft geen pijn gehad en dat is het belangrijkste. Ik mis hem nu al, het is veel te rustig in huis.

…………………………………………..

De weekenden waren vol met momenten van verdriet. Je kon geen slaap lekker en goedemorgen tegen hem zeggen. Het was erg stil in huis, zo stil is het nog nooit geweest. Kom je thuis na het doen van een boodschap en is er niemand thuis. Heel gek maar het is even wennen.