Het is vakantie en dat betekent ook voor mij wat meer rust. Na 7 dagen een kamp te hebben voorbereid en begeleid is het tijd voor een pauze. Even je niet druk maken over iets, wel blijf ik natuurlijk om me heen kijken voor een baan want zonder inkomen kom ik niet ver. Ook heb ik iets meer rust genomen in het bloggen. Daarom is er de afgelopen tijd niets online gekomen. Ik ga het weer oppakken maar ga mezelf niets verplichten. Wel kan ik samen met mijn ouders uitkijken naar een nieuw gezinslid. Na het overlijden van onze hond is er een leegte ontstaan en deze wordt nu langzamerhand weer ingevuld.
……………………………………………………..
Eind augustus mogen wij een lieve pup mee naar huis nemen, een weimaraner. Het is een grijze jachthond en echt heel erg mooi. Een week na het overlijden zagen we online dat er nog een pup beschikbaar was en toen hebben we meteen gebeld. Al snel zijn we langsgekomen, helemaal naar rijen, om de pups te ontmoeten en ik was meteen verkocht. Er waren 4 mannetjes en 4 vrouwtjes en onze voorkeur ging uit naar een mannetje. Altijd al 1 gehad dus waarom zou je het nu anders doen. De pups zouden rond 5 augustus naar hun nieuwe baasjes mogen maar er kwam een kink in de kabel.
1 van de pup bleek tijdens het maken van standfoto’s (foto van het gehele lichaam) iets te hebben aan zijn poot. Deze stond erg scheef. Na contact met artsen en andere fokkers is er toch maar naar een orthopedische dierenarts gegaan. Daar kwam slecht nieuws, 6 van de 7 pups hebben een afwijking waarvan 1 het zo erg is dat deze ingeslapen moest worden… ik begon erg te twijfelen of het nog wel doorging maar de fokker gaf aan dat door andere voeding deze afwijking zo min mogelijk wordt. Wat bleek, de pups kregen te voedselrijk voer waardoor ze te snel groeiden en hun spieren niet de snelheid aankonden. Hierdoor gaven ze geen steun meer aan het bot waardoor deze lichtelijk uit de kom staan. Wel was er goede hoop.
De fokker ziet gelukkig al een verschil maar volgende week is de vervolgafspraak met de orthopedische dierenarts en dan over 2 weken weer. Elke keer maken ze röntgenfoto’s om te kijken hoe het ervoor staat. We krijgen puppy blauw, genaamd Thierry maar zo gaan we hem echt niet noemen. Volgens de fokker had hij vanaf het begin al een grote mond en ze vond het wel een geschikte naam. We hebben even gezocht naar de goede naam maar het is ons gelukt. De naam wordt Tiamos. Zijn vader is Italiaans en ti amo is ik heb je lief in het Italiaans. Alle honden die we hebben gehad hadden een naam die eindigde op -os dus zo is het ook een klein eerbetoon aan de rest.
12 Augustus gaan mijn vader en ik weer kijken, mijn moeder kan niet mee omdat ze in de middag moet werken en dan redden we het niet. De fokker blijft maar praten en we mochten gewoon al met ze naar een winkel gaan en met een aantal gaan wandelen. Als we de 12de daar wegrijden dan gaan we nog even shoppen voor speelgoed, een riem met bijpassende halsband en misschien nog wat anders leuk. De 23ste mogen we hem dan mee naar huis nemen en van tevoren krijgen we nog een training en we krijgen nog voer mee. De pups blijven waarschijnlijk nog wel even op dieet dus dat moet wel goed komen. Geen hondenkoekjes maar groente en fruit voor onze kleine, waarschijnlijk als snel grote nieuwe aanwinst. Ik kan nu al niet meer wachten.
…………………………………………………………
Maar wat het je nou echt nodig voor een nieuwe pup? In een volgende blog zal ik uitgebreid vertellen wat we hebben aangeschaft voor onze Tiamos!
Pen and Paper life 
Geef een reactie