offline

De laatste tijd ben ik aardig offline als het gaat om bloggen. Op de één of andere manier heb ik gewoon niet er zin in. Ja dat klinkt gek want je kan toch zin maken?? Dat kan zeker maar als ik zin moet maken dan komt er niet heel veel op papier te staan. Na mijn afstuderen heb ik gewoon even niks te doen. Geen onderzoek, geen mails beantwoorden, niet elke dag een planning hebben en ga zo maar door. Misschien was het bloggen stiekem wel een afleiding om niet de denken aan de dingen die ik moest doen.

………………………………………………………………

Iets moeten, daar ben ik soms klaar mee. Tuurlijk zijn er dingen die je moet doen, denk aan een baan vinden maar de dagen zijn soms ook wel gewoon goed gevuld. Ik kan alles doen wat ik wil en dat geeft een prettig gevoel. Het feit dat we een pup in huis hebben zorgt er ook voor dat je altijd wel bezig bent, helemaal wanneer de pup het niet leuk vind dat ik mijn laptop pak. Hij wil gewoon de kans hebben om op schoot te liggen en dat gaat niet als er al een laptop ligt. Soms denk ik even goed na over het slapen gaan, wat kan ik posten.. en de dag erna gebeurd en dan weer niks. Nee ik mag mezelf niet gaan dwingen om iets te doen waar ik op dat moment geen zin in heb.

Bloggen een afleiding van school, dat zeker. Ik denk dat ik niet de enige student was die af en toe niet aan school of het afstudeeronderzoek wilde denken. Het waren voor mij 5 à 6 maanden vol met stress, angst, verdriet en trotse gevoelens, het hele pakket ineen. Wanneer er zo’n druk op je staat wil je verdwijnen in iets wat je doet ontspannen en dat was voor mij het van mij afschrijven. Verdwijnen is natuurlijk niet de goede weg maar soms was het nodig. Nadat ik even weg was van alles kon ik het altijd weer oppakken en dat is wat mij kracht heeft gegeven. De kracht op toch nog door te gaan en het eind van het schooljaar iets in te leveren waar je trots op kon zijn. Grenzen, grenzen en grenzen overgaan, soms iets te ver alleen dat zie je later pas.

En hoe nu verder? Ik weet dat ik mezelf niet mag gaan dwingen iets te doen. Ja ik wil werken, en ik zeg daarom ik wil. Ik wil ook binnenkort uit huis, leren hoe het is om echt voor mezelf te zorgen maar voordat ik dat kan doen moet ik een inkomen hebben. Nog steeds geen moeten, het is een middel om een doel te behalen. Ik denk dat ik sowieso vaak moet zeg terwijl het alsnog een keuze is die ik kan maken. Zo ben ik zaterdag met mijn ouder en de pup naar de Jongenhondendag van de Weimaraners geweest en hebben we die andere pups en de mama weer gezien. Erg leuk maar een lange dag als je vroeg wakker word. Die avond had ik een verjaardag en kon meerijden met een vriendin. De trein van Leeuwarden naar Groningen ligt eruit waardoor je niet rechtstreeks erheen kan en dat vind ik gewoon niet prettig. Terug moest ik over Drachten of Zuidhorn en daar alleen in het donker staan had ik ook geen zin in. Gelukkig kon mijn vader me ophalen maar anders was ik niet gedaan, ik moet namelijk niks van mezelf, ik moet naar mijn gevoel luisteren.

………………………………………………….

Ik blijf zeker doorgaan met bloggen maar de blogs komen niet meer elke week denk ik. Misschien ook wil maar dan zie je ze vanzelf verschijnen. Nog steeds vind ik het leuk om te doen maar soms is het tijd om even offline te gaan, even nergens aan te denken. Ik gun dit mijzelf steeds vaker en ik ben daar zeker heel erg trots op.