I’m back!!

Voor nu dan, want ik kan me niet eens meer herinneren wanneer ik mijn vorige blog online heb gezet. Maar nu een tijdje later werk ik alweer bijna 3 maanden als pedagogisch medewerker, al zit ik nu thuis i.v.m. het coronavirus. Tiamos, onze pup, is alweer 9 maanden oud en een enorme knaap. Het is zeker geen schoothondje meer, behalve als je 30 kilo op je wil hebben liggen. Ik heb nog steeds geen huisje maar mag binnenkort beginnen met het reageren dus hopelijk geeft dat virus waarvan iedereen de naam weet daar niet al te veel vertraging in.

………………………………………………

De tijd die vliegt echt voorbij, nouja vloog voorbij, want nu ik weer thuiszit verveel ik me echt dood. De afgelopen maanden begin ik steeds meer zekerheid te krijgen in wat ik doe op mijn werk, vooral op de plekken waar ik vaker ben. Voordat ik begon had ik nog nooit een luier verschoont, een fles gegeven of een kind naar bed gedaan, dat kan ik inmiddels allemaal afvinken. Ik ben zeker nog geen pro maar ik word overal steeds beter in. De dagen lijken minder lang te worden en je leert de kinderen steeds beter kennen. Het leukste moment vind ik altijd wanneer de kinderen die ik vaker zie je naam onthouden, dat geeft ook een prettig gevoel. Ik ben graag aan het werk, al zijn de vroege ochtenden nog steeds wel zwaar op sommige momenten. Ook voel ik me fitter door al het lopen, zeker een voordeel. Nu je al een tijdje het drukkere ritme bent gewend is het vreemd om weer elke dag thuis te zitten. Beetje film kijken, hopen dat je dingen hebt opgenomen op tv en als ik zin heb alvast wat van mijn spullen opruimen.

Want uit huis gaan kwam toch echt heel dichtbij. Wanneer ik drie loonstrookjes, dat is deze maand, mag ik reageren op een huisje. Daarom wilde ik al gaan opruimen, want waarom zou ik eerst alle troep verhuizen en dan dingen gaan weggooien. Ik heb het al een paar dagen gedaan en een groot deel is al leeg. Maar mijn kleding opruimen, heeft weinig zin want ik heb geen idee wanneer ik mijn eigen plekje heb. Gelukkig kan ik nog twee plekken opruimen maar daar ga ik de komende 2 weken echt niet mee vullen. Iemand anders nog ideeën wat ik kan doen?

Hopelijk kunnen we 6 April het dagelijks leven weer oppakken, kunnen we allemaal weer aan het werk en kunnen alle winkels weer open. Ik hoop toch echt niet dat het langer zal gaan duren want dat betekent geen loon en uit huis gaan is dan niet de meest handige oplossing. Maar we zullen zien. Ik houd me aan de maatregelen, 1,5 meter afstand (lukt niet in de supermarkt maar gelukkig kom ik daar niet al te vaak) en alleen naar buiten als het nodig is. Ik hoop zo niet op een lockdown komt, dat zal voor iedereen vervelend zijn. Al zijn we allemaal sterker dan we soms denken en komen we daar ook wel weer doorheen.

Mijn boodschap aan iedereen: volg gewoon de maatregelen zo goed mogelijk op en let een beetje op elkaar. Breng een lekkere maaltijd bij je vader en moeder of opa en oma. En zeker als dochter en zus van mensen die in de zorg werken, ze doen er alles aan om dat stomme virus uit te wereld te helpen of te zorgen voor de mensen die juist nu die extra zorg nodig hebben.

………………………………………………

Oja, ik kreeg net een melding dat ik vandaag 2 jaar sta ingeschreven op wordpress, de website waarom mijn blog is gecreeërd. Heel trots, ook al weet ik dat ik soms niet heel actief ben geweest. Maar wel een ding om te vieren, het is bijna 2 jaar geleden dat ik mijn verhaal eindelijk had gedaan en dat  is zeker iets waar ik trots op ben. Twee jaar zonder masker, eigenlijk best kort maar ow wat voelt het nu goed dat ik dit heb gedaan!