I’m only human.

Alles is menselijk maar een mens is niet onbreekbaar. De afgelopen weken zijn natuurlijk anders dan ander. Op jezelf wonen is zeker iets anders dan thuis wonen maar dat is misschien wel het enige waar ik niet moete mee heb gehad. De rest is zeker een ander verhaal.

Want iedereen weet waarschijnlijk wel wat stress met een lichaam kan doen. En ik weet dat zeker. Niet alleen heb ik stress over mezelf, maar ook over geld en het vinden van een baan. En daarnaast het halen van mijn rijbewijs. Veel dingen die in het hoofd rondspoken en ze versterken elkaar allemaal. Een baan vinden heeft meer kansen als je een rijbewijs hebt, en als je eenmaal een baan hebt dan heb je ook minder of geen stress over geld. Het blijft zich herhalen en dat heeft echt aan me geknaagd. Maar een masker opzetten was voor mij even een enige optie, Julia je moet je groot houden en gewoon dat *piep* rijbewijs gaan halen.

En dat liep even anders. En dan wordt er ook nog tegen je gezegd ik niet zenuwachtig moet zijn en  dat het niet erg is dat je de eerste keer niet slaagt. Sorry als ik niet erop heb gereageerd want een aantal dagen ervoor was de stress soms zo hoog dat ik niet de meeste eetlust had en de hoofdpijn en vermoeidheid alleen maar erger werden. En moet je bedenken, ik slikte al drie keer daags valeriaan… Afgelopen maandag was D-day en na een goed ontbijt werd ik zo misselijk dat ik twintig minuten buiten ben gaan zitten wachten, om 20 voor 8 in de ochtend. Eenmaal in de auto kreeg ik meteen tranen en dan moest ik nog naar het CBR rijden. Nog even geoefend en ik was soort van wat zekerder. Het examen zelf, zenuwen viel toen wel mee maar nadat er 1 keer ingegrepen moest worden wist ik het al, ik haal het niet. Maar hij bleef beleefd en na een tweede keer ingrijpen wist ik het zeker. Maar ik bleef stoer doorrijden en eenmaal terug bij het CBR werd me verteld dat hij me moest teleurstellen. Hij noemde wat punten op die onvoldoende waren, wat hij wel goed vond is dat ik gewoon door bleef gaan. Wat moet je anders doen? Boos worden en tegen de instructies ingaan, nee dat is geen optie. Ik had er weinig aan en ben met tranen naar mijn rijinstructeur gelopen en snel in de auto gestapt.

Mijn wereld verging even. Weer minder kans op een baan, weer kosten kwijt aan een examen en de lessen maar de stress viel wel echt van me af. Mijn werd geadviseerd om een faalangstexamen te doen, omdat ik zoveel zenuwen had was dat de beste optie. En de eerste de beste mogelijkheid? In Oktober! De exacte datum ga ik niet geven want dat vind ik niet heen prettig vind, mensen zien het vanzelf op facebook. Inmiddels is de wereld gelukkig nog niet vergaan, ja ik heb stress over van alles maar ik zit nog steeds lekker op mijn bank. Nou ja lekker, ik denk dat de hoeveelheid mijn lichaam iets teveel is geworden. Ik voel me gewoon wat ziekjes en blijf dus, zolang ik me zo voel blijf lekker thuis en kom niet tot weinig buiten.

Maar terug naar de titel. Ik zocht weer wat inspiratie voor wat nieuwe liedjes en toen kwam ik terecht bij Human van Rag’n’bone. We zijn allemaal mensen, we maken allemaal fouten maar de wereld vergaat zeker niet als één dingetje even niet gaat zoals je had gepland.

I’m only human
I make mistakes
I’m only human
That’s all it takes
To put the blame on me
Don’t put the blame on me