Dit is zeker geen quote van mij, beter goed gejat dan slecht bedacht. Dit is de titel van het boek van Rutger Verhoeff. Een boek over het leven na het pesten met eigen ervaringen en de verhalen van bekende Nederlanders en Vlamingen. Ik heb deze gekregen van mijn ouders en ik ben er een keer in begonnen en had hen nooit uit gelezen. Tot dat het warm weer werd en ik ben weer gaan lezen, nu wel helemaal tot het einde. Zeker een mooi boek, niet alleen voor mensen die gepest zijn.
Ik heb nou eenmaal altijd gedacht dat mijn manier van omgaan met dingen iets te maken zouden hebben met het pesten maar dit boek heeft dit bevestigd. Als het ware staat je leven even stil, terwijl anderen om je heen blijven bewegen. Ik heb me altijd afgevraagd: “Waarom gaat het bij mij anders, waarom wil ik een te grote uitdaging uit de weg gaan?” Nou ik weet mijn antwoord. Vele jongeren die zijn gepest merken later pas dat ze een verlate pubertijd hadden en ik denk dat die van mij echt begon tijdens het hbo. Ik moest mezelf nog ontdekken op het gebied van identiteit, ik wist net precies wat ik wilde en wat ik al kon. En ik wilde zeker niet in de spotlight staan. Ik was onzeker en het liefst zat in een rustig hoekje huiswerk te maken met muziek op. Nee ik ging niet elke pauze naar de winkel om eten te halen, ik had mijn kluisjes niet vol liggen met energydrank en ik had nog nooit een relatie gehad. Dit was in de middelbare school, juist de tijd om puberaal gedrag te tonen.
Als het ware loop je een beetje achter terwijl je juist ook aan het voorlopen bent. Ik heb gewoon de fase van pubertijd overgeslagen en ben misschien iets sneller volwassen geworden, of dat leek tenminste zo. Op het gebied van liefde liep ik zeker niet voor, daarin liep ik nog veel verder achter dan op het gebied van identiteitsontwikkeling. Ik stond praktisch gezien stil. In het boek heeft hij gesprekken met meerdere mensen over de invloed van pesten op het zoeken naar liefde. Rutger Verhoeff zegt zelf dat hij met open de wonden de liefde is ingegaan. Liefde heelt alle wonden, zeggen veel mensen. Maar dat is zeker niet altijd zo. Door je verleden is er een gebrek aan vertrouwen, wil je onafhankelijk zijn en wanneer het allemaal te dichtbij komt wil je vluchten. Kan je wel een ander liefhebben als je jezelf geen liefde gunt? Of omdat je jezelf niet liefhebt? Dit zijn zeker vragen in mijn hoofd geweest en diep van binnen weet je het antwoord. Maar nu weet ik ook dat ik niet de enigste ben, er zijn vele anderen die hiertegen aan lopen.
Het mooiste aan het boek was het feit dat de vele therapieën voor hem nooit geholpen hebben, hij heeft het zelf allemaal uitgevonden. En dat is misschien wel hoe ik het ook heb gedaan, door het maken en luisteren van muziek. Door toch die uitdagingen aan te gaan en uiteindelijk mijn verhaal te doen. Dat laatste was moeilijk maar als je het achter je wil laten moet je het eerst erkennen en accepteren. Het is gebeurd en wat is het resultaat? Je kan aan de minder leuke dingen denken want die zijn er zeker. Pesten is niet goed maar probeer er positief naar te kijken. Dat is wat hij ook heeft kunnen bereiken en ik ben daar ook beland. Ik ben geen slachtoffer van mensen hun gedrag, ik ben een persoon die trots is op haar verhaal en die zeker blij is dat ze de muziek heeft gevonden. Was dat zonder het pesten ook gebeurd? Dat is voor altijd een vraag want tijdreizen is nog niet mogelijk.
Eén van de laatste hoofdstukken gaat over een interview met één van zijn pesters. Misschien wel één van de manier om jouw pesthoofdstuk af te sluiten. Ik weet niet of ik dat wel wil, al zou ik ze graag laten zien dat er meer schuilt achter dat onzekere meisje. Het gesprek met zijn pester is mooi als je tijdens het lezen ervan het kan visualiseren. Eigenlijk hadden ze heel veel gemeen, beide gepest alleen zijn ze er anders mee omgegaan. Ze hebben in dezelfde straat gewoond tijdens hun studie maar zijn elkaar nooit tegengekomen. Het doel van het gesprek was om informatie te krijgen over waarom iemand pest maar wat hij kreeg was een excuus. Hij schaamde zich. Na het gesprek kreeg Rutger Verhoeff een mail terug van zijn oude pester. Het gesprek heeft hem meer gedaan van verwacht en dat hij graag weer wil afspreken om bij te praten, maar dan over andere dingen.
Het is niet een boek met zielige verhalen over pesten, het is een boek met sterke verhalen over de periode erna. En als je al deze verhalen leest, zie je dat het niet uitmaakt of je bekend bent of gewoon bij de supermarkt werkt. Na het lezen van dit boek zijn veel gedachten bevestigd, zijn er vragen beantwoord en misschien is er onbewust nog wel veel meer gebeurd. Zeker iets waar ik over na wil blijven denken. Het feit dat ik mijn pesten grotendeels heb verwerkt helpt hierin ook mee. Ik had dit niet kunnen lezen op het moment dat ik mijn masker nog op had. Te confronterend wanneer je het zelf allemaal nog ontkend. Maar misschien was het juist dat steuntje in de rug geweest om het wel tegen mijn ouders te zeggen. Maar dat verandert niks aan nu. Het is nou eenmaal zo gedaan, ik draag mijn verleden bij me. Het is nu alleen niet meer in de vorm van zware rugzak en een masker. Het is nu een mooie, kleine ketting om mijn nek die af en toe nog even opgepoetst moet worden om echt te kunnen stralen.
PS, heb je de blog waarin ik mijn pestverleden vertel niet gelezen? Klik op het hoofdmenu op het kopje over en daar kan je het vinden!
Pen and Paper life 
Geef een reactie