Ik was even vergeten hoe het was om buikgriep te hebben, nu weet ik het weer. Ik heb me de afgelopen dagen zo slecht gevoeld en begin nu weer een beetje op te krabbelen, ik probeer dingen te doen en wakker te blijven. Wat nog vrij moeilijk is maar als ik overdag ga slapen lukt mij dit in de avond niet.
Voor iedereen die ooit buikgriep heeft gehad is dit vast een bekend verhaal. Je wordt wakker en je bent misselijk en je maag borrelt. Je kan gaan wachten tot het overgaat maar op een gegeven moment moet je naar de wc, hopelijk snel genoeg. Ik kreeg zaterdag op zondag rond half 3 ’s nachts ook last van mijn buik. Mijn gedachte was: “heb ik weer wat verkeerds gegeten?”. Nee was het antwoord dus als vrij snel ging ik naar de wc en dat was net op tijd. Ik geef geen details want dat maakt me weer misselijk maar het was niet goed. Toen werd ik goed misselijk en ik moest overgeven. Meestal voel ik me daarna wel weer goed maar nu niet. Dus ik neem opnieuw mijn pil, 2 diarreeremmers en een banaan. Maar dat hielt ik ook niet binnen.. Thee dan? Dat moet lukken toch? Nou nee, ook dat kwam er na een uur weer uit. Stiekem wist ik het al, dit zal wel buikgriep zijn.
Maar naar uren niet kunnen slapen van de buikpijn en misselijkheid heb ik toch besloten me te laten testen op corona, je weet maar nooit. Na 2 uurtjes soort van te hebben geslapen heb ik de GGD gebeld en gelukkig kon ik binnen 3 uren komen voor een test. Wel was ik vergeten dat mijn moeder aan het werk was en de auto mee had. Je mag ook niet met ov of taxi naar een testlocatie toe dus de enigste optie was de fiets. Dat was me even heftig na geen slaap en niks qua voeding en vocht in je lichaam te hebben. Mijn vader fietste mee want het is natuurlijk niet heel veilig om zo alleen te gaan fietsen. Maar het ergste was de test zelf. Iedereen zei dat het dingetje in je neus het ergste is maar als je al misselijk bent is het niet prettig om je mond te moeten openen. Ik was erop voorbereid door een zakje en kauwgom mee te nemen maar gelukkig ging dat goed. Na de test ben ik weer naar huis gefietst en gaan slapen. Heel veel geslapen.
Tegen een uur of 5 heb ik mijn eerste beker water genomen en een bolletje, in muizenhapjes om mijn maag zo mijn maag zo min mogelijk te irriteren. Wat gelukkig lukt maar we vertoonde in symptomen van uitdroging. Ik ben gaan douchen en op bed gegaan, hopelijk is dag 2 beter.
En dat was wel zo, ik kon een beetje eten en dronk meer maar ik was nog steeds enorm moe. Alles met een geurtje maakte me misselijk dus ik hield het op wit brood met jam en water. Mijn moeder had boodschappen voor me gedaan want ik kon dat niet echt zelf. Elk moment kon ik slapen, al was dit niet de beste slaap. Ik was me soort van bewust van mijn droom, al sliep mijn lichaam wel.
Gelukkig slaap ik in de avond wel goed en het gaat langzamerhand beter. De buikpijn en misselijkheid zijn weg en ik heb weer zin te krijgen in eten. Zo gek dat je hele eetlust weg kan vallen terwijl je weet dat je voor jezelf moet zorgen en dus wel iets binnen met krijgen. De eerst dag was ik gewoon bang dat ik weer moest overgeven dus at ik maar niet. Gisteren was een goede dag, ik heb huishouden een beetje kunnen doen, mezelf kunnen opfrissen en ik ben nog niet gaan slapen. Wel ben ik nog moe dus ik ben zeker nog niet 100% dezelfde. Niet heel gek maar het is en blijft verrassend dat je lichaam zichzelf zo kan uitschakelen dat je alleen nog maar kan slapen. Het heeft er wel toe geleid dat ik mijn energie nu weer wat terugkrijg.
Pen and Paper life 
Geef een reactie