Na drie maanden niet mee te hebben gereden mocht ik weer beginnen met de rijlessen. Ik was zo blij dat het meer mag, ook al moeten we voorzichtig blijven natuurlijk. Maar na de blijheid kwam ook wel weer het gevoel dat ik nu echt mijn ‘probleem’ ga aanpakken. Nu pas kan ik het werk van de afgelopen maanden inzetten om te kijken of het echt beter is geworden. Van paniekaanval naar rust in de auto, dat is wat ik heel erg fijn zou vinden.
En ik had rust, tuurlijk even wat tranen toen we het erover hadden maar die waren al snel weer weg. Weer lekker rijden. En ik moet toegeven, ik moest weer even inkomen. Na drie maanden ben je toch wat roestig maar over het algemeen ging het goed. Het is wel een enorme mijlpaal die ik heb behaald, eigenlijk wilde ik na het zakken zo snel mogelijk weer in de auto. Dat duurde langer dan verwacht en daardoor was er ook wel wat spanning. Het feit dat het nu goed ging geeft mij wel de rust om verder te kijken naar een nieuw doel. Wat die zal zijn is voor mij nog niet duidelijk. Ik wil namelijk niet het doel stellen dat ik slaag, maar meer richting het doel dat ik rustig ben tijdens mijn examen. Ik kan namelijk wel de controle hebben over mijn gedrag in de auto, niet over het resultaat. Zie je, ik maak echt wel stappen.
Daarnaast heb ik ook meer rust in mezelf. Ik wist dat ik weer meer ging werken toen de kinderopvang weer openging. Ik moest de rust die ik had tijdens de lockdown doorzetten naar nu en dat lukt me aardig. Ik probeer het huis zo rustig mogelijk te houden zodat ik echt kan ontspannen na het werk. Deze en aankomende weken werk ik 4 dagen, de woensdag heb ik dan vrij. Woensdag kan ik me dus richten op mezelf, leuke dingen plannen of sporten. Ook ga ik in het weekend vaak een lang stuk wandelen met Tiamos omdat ik dit alleen heel erg saai vind. Daarnaast is mijn keuken heringericht zodat ik alles beter op kan bergen en heb ik rust gecreëerd door mijn decoraties en planten nieuwe plekken te geven. Het oogt meteen al een stuk frisser, heel erg fijn.
“If the road ahead seems daunting, pause to remember how far you’ve already come”
Wel merk ik aan mezelf dat ik soms weer die waas ervaar, dat alles zijn gangetje gaat. Ook heb ik hele enthousiaste momenten, die zijn heel erg leuk. Laatst was ik weer lekker met muziek aan het koken, iets wat ik altijd al deed maar steeds minder doe. Zonder muziek gaat het vaak sneller maar het is een stuk minder leuk. Ik wil dit dus wel vaker doen want muziek maakt alles leuker. Daarnaast heb ik ook een tegenslag overwonnen, ik had zondag het plan om lekker schoon te maken zodat ik weer helemaal happy de week ik kan maar… dat kwam tot een stop. Letterlijk. Namelijk verstopping… en als je maar één wc in huis hebt is dat best vervelend. En tuurlijk konden ze geen tijdsindicatie geven dus van half 3 tot 10 over 7 heb ik gewacht en toen waren ze er. Het was gefixt en wat was ik blij. Na de tijd merkte ik aan mezelf dat ik wel wat onrustiger was maar dat het uiteindelijk weinig invloed heeft gehad op mijn gesteldheid. Ik heb zelf in de tussentijd wat administratie kunnen doen.
Alles bij elkaar, ja ik ben inderdaad terug op de weg naar herstel. Dat is misschien wel de manier om dat te zeggen. Het feit dat ik weer terug ben gegaan naar het moment dat het mis ging, nu wel met een vertrouwd iemand naast me maar ik zat wel weer in een auto. Nu kan het alleen maar beter worden. Ik heb nu structuur, rust en regelmatigheid. Zolang ik voor mezelf blijf zorgen komt het goed!
Pen and Paper life 
Geef een reactie