Toen ik wat jonger was speelde ik vaak een spelletje op de computer. Wel was er een maximale tijd (denk ik) maar ik deed het graag. Toen alleen voor mijn plezier. En nu, gamen is ook wel een beetje afleiding geworden. Je echt helemaal kunnen richten op één ding, dat is soms echt wel even fijn. Maar ook ligt de tijd die je eraan besteed wel steeds vaker onder de loep. Al snel ben je eraan verslaafd, maar er is toch ook een middenweg?
Ik speel vaak maar één spel en dat is Sims 4. Ik vind het heerlijk om challenge te doen, bijvoorbeeld de rags to riches. Een challenge waarin je begint op een leeg stuk grond zonder geld en dan moet je op een bepaalde manier geld zien te verdienen. Je kan gaan vissen, planten groeien, in de container naar dingen zoeken en ga zo maar door. Of de 100-baby challenge! Je moet dan 100 kinderen krijgen van 100 verschillende mannen. Deze duurt heel lang en dat heb ik ook nog nooit gedaan. Ik doe dit eigenlijk maar een paar uur per week dus dan ben je echt jaren bezig om die te voltooien. Helemaal wanneer je met een erg trage laptop werkt waardoor de elke handeling in de game meer tijd kost. Ook zou ik graag een nieuw pakket willen kopen maar dat kan de laptop helemaal niet aan. Ook kijk ik veel youtubers die het spel spelen om nieuwe dingen te leren.
Maar waarom vinden we gamen zo leuk? Het is toch ook slecht voor je ogen? Heb je niks anders te doen? Kan je niet beter gaan sporten? Ik denk dat mensen gamers zien als luie mensen die weinig hebben bereikt maar als je verder kijk dan dat plaatje denk je wel anders. Je kan er veel geld me verdienen, in sommige spellen chat of praat je met elkaar en het is iets wat je kan doen ontspannen. Ik heb niet de passie om er geld mee te verdienen hoor, urenlang achter een beeldscherm zitten is niet echt iets voor mij. Ik denk dat ik niet per se verslaafd ben aan het gamen, maar meer dat het soms even een uitweg is de gedachten die ik heb. Als ik eenmaal begin kan ik zo twee uren zitten, daarna komt het normale leven wel weer. Ik denk dat ik er nog meer plezier in kan hebben wanneer ik ook goed materiaal heb maar daarvoor moet ik zeker nog even sparen, of de loterij winnen maar die kan is denk ik kleiner. Helemaal als je niet eens meedoet.
Waar ik wel benieuwd naar ben is hoe andere volwassenen hier naar kijken. Als ik wel eens vertel dat ik gesimst heb dan vragen ze ten eerste wat ik bedoel en ten tweede of ik niks anders te doen had. Tuurlijk kan ik altijd iets ander bedenken om te doen maar dit is wat ik leuk vind. Het volwassenen leven is soms als zo saai dat ik ook wel eens iets anders wil doen. Mag je als volwassene niet gamen? Mag je niet dromen over iets anders, een ander leven? De één doet dat met een boek, de andere met een tekening en ik doe dat met een spel. Meningen zullen altijd verschillen. Zolang je dingen doet die je zelf leuk vindt, dan maakt de mening van anderen toch niet uit?
P.s. weet iemand nog een goede game-pc of laptop voor een leuk prijsje, tips zijn altijd welkom!
Pen and Paper life 
Ik heb gesimd tot ik blauw zag! Wel “maar” The Sims 2, die heb ik nog ergens en kan ik (nerd die ik ben) met een kleine patch nu nog steeds spelen op mijn PC.
Ondertussen ben ik waus van Story Of Seasons Friends Of Mineral Town (voorheen nog Harvest Moon), waarbij je een boerderijtje erft en dat helemaal moet opknappen. Juist dat “van niets iets maken” vind ik te gek. Het is even afleiding van alles wat moet in het echte leven, denk ik.
Daarnaast doe ik ook gewoon aan sporten, lees ik veel en kom ik graag buiten. Ik denk niet dat gamen per se dus iets slechts is, zolang je er van geniet en er een beetje maat mee houdt. Want alles waar te voor staat is natuurlijk niet goed, behalve tevreden.
LikeLike