Kennen jullie het ijsbergmodel van David McClellend? Een ijs berg is niet allen het puntje dat boven de zee uitsteekt, eronder schuilen heel veel andere dingen die we niet kunnen zien. Ik had in een eerder blog vertelt dat ik niet altijd even lekker in mijn vel zit, hoge bergen hebben diepe dalen en daar zit ik nu even in. Langzaam begint de klim weer omhoog en dat is niet alleen door professionele hulp, het dagelijks leven kan soms ook echt een therapeut zijn.
Twee weken geleden begon het proces, ik had een intake bij de psycholoog. De reden hiervoor is dat is snel emotioneel wordt en dat dit mijn hindert in mijn werk. Waarom het nu weer zo heftig is kan ik nog niet zeggen, maar heb de eerste stap gezet om die berg te gaan beklimmen. Al het materiaal is aan, nu nog de tocht zelf. Ik wil hierin ook graag open zijn omdat het niet anders bent als je naar een psycholoog gaat. We willen soms allemaal zo goed ons best doen voor anderen terwijl je best doen voor jezelf soms verkeerd wordt gezien. Ik denk dat dit taboe ook wel aan het verdwijnen is, al blijft het denk ik altijd wel een moeilijk punt voor omstanders. Wanneer kan ik er iets over zeggen? Is het nog niet te vroeg? De mensen geven het zelf wel aan, tenminste dat merk ik. Niet iedereen hoeft natuurlijk alles te weten maar juist erover praten helpt het verwerken van al die emoties en gedachten die je dan hebt.
Maar naast de psycholoog is dagelijks leven soms ook een enorme spiegel. Sommige muziek en series zorgen ervoor dat de tranen rollen. Veel gedachten die komen wanneer je naar of van het werk fietst. Het is soms misschien wel een heftiger iets omdat je het vaker tegenkomt. Ik merk wel aan mezelf dat ik steeds meer rust vind in mijn doen en laten. Alle last valt een beetje van me af en dat is erg fijn. Ik zie dingen nu nog veel als afleiding, bijvoorbeeld werk of de afwas doen. En ja, ik kan moeilijk echt niks doen en dan komen de gedachten. Deze week had ik het eerste examen van de opleiding die ik doe en daar kwam ook de stress weer. Buikpijn, hoofdpijn, emotioneel.. het lichaam gaf weer een extreme reactie. Waarom? Een examen is spannend maar zo erg niet. Dit had ik ook tijdens mijn rijexamens en toen werd het mij teveel. Nu kon ik het wel overwinnen.
Gelukkig is de feestmaand weer begonnen en dat maakt het ook wel gezellig in huis. Dit jaar een echte kerstboom met piek, gezellige lampjes in de balustrade en kerstdecoratie voor het raam. Die ga ik dit weekend maken en ik hoop dat het zo wordt als ik graag wil. Ik vind het echt heerlijk om gewoon de lampjes aan het doen, kaarsjes aan, dekentje om en lekker tv te kijken. En soms met wat warme chocolademelk of anders een bak thee. Dit overschaduwt de mindere dagen, de dagen dat je niet helemaal in je mum bent, dat er dingen misgaan. Laten we vooral van de goede dagen genieten en de mindere dagen even vergeten. Ze zijn er, ik erken ze, maar er zijn zoveel goede dagen waarvan ik weet dat deze de boventoon zullen geven.
We kunnen een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft veroorzaakt.
Albert Einstein
Pen and Paper life 
Was het Toon Hermans die zei: “Op de top heb je het mooiste uitzicht, maar in het dal groeien de vruchten”? Zonder dalen geen pieken, helaas. Maar je werkt eraan, je bent al onderweg naar de piek. Je bent in beweging. Hopelijk brengen de kerstdagen je nog wat extra vreugde zodat je reis omhoog wat aangenamer is 🙂
LikeLike