De vakantie is weer voorbij, jammer genoeg. Wat heerlijk om af en toe niet een wekker te hoeven zetten of de bedenken wanneer je moet werken. Vorige vakantie werd ik ziek en dat is mij deze keer bespaard gebleven. En deze vakantie wilde ik er ook even uit, niet in de standaard omgeving waar je voldoende afleidingen hebt, nee een blanco omgeving en een leeg hoofd.
Dinsdag vertrok ik naar Utrecht, de domstad. Ik baalde er wel van dat alles dicht was maar je kon er ook weinig aan veranderen natuurlijk. In de ochtend ging ik weg en hetgeen waar ik bang voor was gebeurde, ik kreeg een paniekaanval. Ik kon eerder in de Airbnb dus kon ook eerder weg maar dat vond mijn lichaam en mijn hoofd niet oké. Ik heb mijn moeder gebeld en die kwam. Er spookte weer van alles door mijn hoofd. Heb ik alles mee? Heb ik alles goed achtergelaten? Is het dit nu al een te grote stap? Maar ik had de wil en ik hou hoe dan ook naar Utrecht toe. Dus om 11.17 vertrok mijn trein, had een makkelijke overstap in Zwolle en stapte een uur later uit in Utrecht. In de trein viel alle spanning eraf en dat was een hele opluchting. Tuurlijk had ik voldoende kleding bij me want je weet maar nooit, en de winkels waren natuurlijk dicht. Eenmaal aangekomen ben ik alles gaan stallen, gaan kijken en een paar boodschapjes kunnen halen. Daarna ben ik lekker gaan chillen en in de avond nog even de stad in geweest. Ik kan nog wel eens een angsthaas zijn maar het ging me verrassend goed af. Het was overal nog best gezellig druk, goed verlicht en er was kunst, gemaakt door kinderen, te zien op verschillende gebouwen. Er mooi en het laat zien dat het ook een betrokken stad is.
De volgende dag was ik op tijd wakker. Mijn Airbnb was bij kantoren in de buurt dusja, mensen beginnen dan rond een uur af 8. Daardoor kon ik wel rustig mijn ontbijt bestellen bij bagels en beans waardoor ik meteen er even uit moest, in de stromende regen. Maar ook daarop was ik voorbereid en had een paraplu bij me. Die ochtend heb ik een crimibox gedaan, een soort van escape room. Super leuk om te doen, vooral samen. Alleen duurt het toch langer en kan je niet echt overleggen maar zeker een aanrader. Rond een uur of 1 werd het droog en kon ik weer lekker de stad in. Utrecht vind ik wel echt super mooi, erg gezellig en ook best nog wel groot. Ik heb die dag ook nog een avondwandeling gedaan en het totaal aantal kilometers werd 13. Mijn voeten deden nu echt wel pijn maar dat is niet heel gek. De dag erna zou ik alweer naar huis dus ik heb nog even van de avond genoten.
De dag erna had ik lekker geslapen en daarna heerlijk gedoucht. Toch wel een lekker begin van de dag. Ik wilde in de ochtend zo veel mogelijk ingepakt hebben zodat je die stress niet hebt maar toch kwam het weer. Het huisje was netjes, alles was gepakt en het belangrijke had ik bij de hand. En toen kwam de buikpijn, misselijkheid en de maagklachten. Maar deze keer geen paniek, gelukkig. Door ademoefeningen bleef ik rustig en kon ik zonder problemen naar de trein lopen, via de Dunkin donuts om wat lekkers mee te nemen voor de familie. Nog even wat lekkers te drinken halen bij Starbucks en dan wachten op de trein. Ik had dit keer een rechtstreekse trein naar Leeuwarden dus ik kon lekker serie kijken en in Leeuwarden uitstappen. Nog even naar huis lopen en de vakantie was weer voorbij.
Toen ik naar huis liep ontsnapte er een paar tranen, dit keer niet van de stress maar van de trots. Ik heb het gedaan, drie dagen op mezelf in een onbekende stad. Zelfs in de avond te hebben gewandeld. Nooit verwacht, wel gehoopt dat ik dit kon gaan doen, zo vroeg in het proces waarin in nu zit. Ben ik sterk? Ja. Kan in ontspannen in een onbekende omgeving? Ja. Wil ik dit vaker doen? Ja maar ik kleine stappen
p.s. Wie kan nijntje spotten?
Pen and Paper life 
Ik zeg: met recht een mijlpaal.
(Ondertussen heb ik er 5 minuten over gedaan om Nijntje te vinden… Maar ik heb haar gespot!)
LikeLike