Als je aan iemand met autisme zou vragen wat de grootste verandering is die ze kunnen meemaken is de kans groot dat het antwoord ‘omgeving’ wordt gekozen. Een omgeving waarin je je vertrouwt voelt geeft je rust, één waarvan je niks weet geeft onrust met een grote kans dat je overprikkeld raakt. Maar waarom zou je jezelf dan toch in die positie plaatsen? Voor veel een vraag maar voor mij een weet.
2 maart: Ik woon klein en in frustreer me elke dag dat ik niet gewoon mijn spullen kwijt kan. Nu functioneer ik vaak beter in chaotisch huis in vergelijking met een opgeruimd huis. Maar ik weet echt niet waar ik al mijn spul kwijt moet. Ik heb geen opbergruimte en vaak ligt alles in zicht. Nu kijk ik al even om me heen voor een nieuw huisje, het liefst met een tuintje erbij. Maar in de huidige huurmarkt zijn die echt uniek. Tot er twee weken geleden een huisje op internet kwam en ik dacht, dit zou top zijn. Best een grote tuin, 3 slaapkamer en dubbel het oppervlakte van wat ik nu heb, plus extra opbergkasten. Heel fijn maar nu. De kans dat ik wel wat hoger kwam in de wachtrij was groot maar ik werd helaas 6de, niet heel hoog maar ook eigenlijk te laag om nog te hopen. Maar toen kwam vandaag een mailtje dat deze woning mij aangeboden werd. Stomverbaasd natuurlijk. Dus meteen actie ondernomen, documenten aangeleverd en hopen. Mensen gaan dan denken, hoe moet ik dat gaan doen met het nieuwe huis? Ik denk alleen maar: ownee nu moet ik mijn huis een beetje gaan opruimen omdat mijn huis nu te huur komt. En ja, als mensen komen kijken moet het er wel een beetje oké uitzien. Dat zijn zorgen voor later, nu maandag afwachten, hopen dat ik snel mag bezichtigen en dan mogelijk al over 2 weken de sleutel van een nieuw huisje in mijn handen te mogen hebben.
6 maart: Het gesprek. Geen idee wat er gevraagd gaat worden maar het viel me eigenlijk allemaal mee. Over hoe ik nu woon, waar ik rekening mee moet houden in die woning en hoe de buurt is. Het belangrijke puntje was of ik het financieel wel zou redden maar dat komt ook wel goed. Dus toen moest ik afspraak maken voor een bezichtiging. Eerste gebeld en toen geappt, omdat er niet werd opgenomen. Eigenlijk werd ik vrij snel teruggebeld en kon er die week een afspraak gemaakt worden.
9 maart: Ik kon de woning bezichtigen. Het zag er prima uit maar ik had maar 1 heel belangrijk punt. Als de vloer grijs is dan moet die eruit. En jahoor, boven en beneden. Maar verder zag het er heel goed uit. Dus ja, ik heb een nieuwe woning. En het lijkt al heel snel te komen. Dus doorgegeven dat ik de woning graag wil. Wat blijkt, in de advertentie stond 17 maart maar het werd dus pas, wss 30 Maart. En een klein detail. De hele woning had ik online al nagemaakt zodat al kon proberen met kleuren en de inrichting.
23 maart: In de tussentijd ben ik druk bezig geweest, nieuwe vloer kopen, alvast naar de Ikea, energiecontracten vergelijken enzovoorts. Vandaag kreeg ik te horen dan ik 30 Maart echt de sleutels kreeg. Gelukkig had ik alvast verlof opgenomen, wilde de dag erna ook vrij maar door personeelstekorten lukte dat niet. Ik kan mooi vroeg de sleutels ophalen, 9.00 uur al. Die dag heb ik het contract getekend en de huur van mijn huidige woning opgezegd. Zo gek maar ook dat moet gebeuren. Dinsdag komen ze mijn huidige woning bekijken en dan komt die online. Heel gek dat opeens de plek waar je meer dan 3 jaar hebt gewoond opeens van een ander wordt. Nu rustig alvast een deel inpakken, het huis een beetje netjes houden voor als mensen willen bezichtigen en dan zien we wel weer.
Alles bij mekaar een nieuw avontuur en een hoofdstuk die ik hier ga afsluiten. Een nieuwe stap in mijn leven, op naar een grote mensen huis. Tenminste dat wordt gezegd. Ik kijk er naar uit maar weet ook dat het belangrijkste is om op jezelf te blijven letten. Helemaal met mijn autisme ligt overprikkeling op de loer. Dat is misschien wel de grootste uitdaging, mezelf rustig houden.
Pen and Paper life 
Geef een reactie